Hoelang zal de aarde nog leven?
10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 en daar gaan we dan. Met een flinke kracht word je je stoel ingezogen. Daar ga je en het enige waar je aan denkt is aan de oefeningen die je hebt geleerd. Daar ga je dan, familie en vrienden blijven achter en zien hoe jij naar een plaats gaat met geen einde. Een plaats dat wij niet kennen. Opeens ben je door de dampkring en dan pas herinner je je waarom je dit deed. Je kijkt naar links: je ziet zwart dat verlicht wordt door kleine sterretjes die miljarden kilometer van je vandaan zijn. Misschien is die ene ster al opgebrand maar zien wij enkel het leven dat het had, doordat het zo ver was. Dan hoor je spontaan: "Hé, look here!" Je draait je om en daar zie je een blauwe bol met groene vlekken, omringt door witte suikerspinnen die bewegen. Het is onze aarde. Daar op een niet eens waar te nemen plaats staat je familie, je vrienden, mensen die jij kent. Daar op die planeet ligt jouw jeugd, jouw toekomst. Het is zo klein, zo teder. Je vliegt er stilletjes langs en ziet een rare kring rond de aarde. Is dat de dampkring? Moet dat ons beschermen tegen wat zich buiten de atmosfeer plaatsvindt? Je vliegt verder, de bestemming is bijna bereikt. Als je eindelijk aankomt in het ISS, wil je opstaan om te wandelen naar het lab. Maar je voelt de vloer onder je voeten wegzakken. Je voelt jezelf omhoog stijgen. Zwaartekracht bestaat niet, je zweeft. Als een vogel die naar het noorden vliegt, vlieg jij van de ene kamer naar andere. Spontaan ontdek je de mooiste kamer die er is. Zonder knopjes, zonder elektronica. Het enige wat je ziet is het raam. Een raam met het zicht naar de aarde. Naar je thuis. Je gaat met je neus tegen het glas zitten. Het is koud, maar daar denk je niet aan. Al je gedachtes gaan naar de planeet voor je. Je ziet nacht en dag, orkanen, onweer en het noorderlicht. Hoe mooi kan de planeet toch zijn! Het lijkt zo groot als je er opstaat. Maar het is zo klein in vergelijking met de rest.
Een planeet, zo mooi, zo klein, waarmee wij dagelijks poker spelen. Een spel waar bomen gekapt worden, waar auto's voor vervuiling zorgen, fabrieken die hun afval dumpen in het zoete water en waar wij het licht laten branden waardoor wij de kosmos nog zwarter maken dan het al is. We hebben één planeet, één plek om te wonen. De aarde is een plek waar 7 miljard mensen wonen en deze 7 miljard kan nergens anders overleven dan op de aarde. De ene mens heeft zuiver drinkwater, licht, een warm bed en lekker eten. Sommige mensen moeten knokken om te overleven. Waar je nu woont en of je het nu wilt ja of nee. We vervuilen de planeet. We maken van een prachtige planeet dat ontstaan is door een explosie een vuilnisbelt. Die dunne dampkring heeft de aarde gecreëerd om ons te beschermen voor alle gevaren daarbuiten. Maar het lijkt alsof wij die gevaren willen, want we misbruiken de aarde. Ijsberen zwemmen meer, temperaturen stijgen meer dan ze ooit deden. Zoals wij nu bezig zijn hebben we 3 aardes nodig. Maar we hebben maar één aarde dat we ons thuis kunnen noemen.
Denk na voordat je weer snel zegt: "Kom, we pakken de auto.". Of draai je nog even om en doe het licht uit. Maar nog het belangrijkste van al: leer houden van wat de aarde je gaf. Verniel de bomen niet maar kijk naar hoe ze zijn opgebouwd en kijk naar hoeveel dieren er in 1 boom kunnen wonen. Dood geen bij zonder erbij na te denken. Bijen zijn prachtige dieren en zullen jou ook geen kwaad doen. Het enige wat zij doen is jou eten bezorgen. Kijk s'avond eens naar boven en beeld je alle sterren in die daar kunnen zijn.Draag zorg voor je planeet, want dat is je enige thuis.
"Look deep into nature and you will understand everything better"
xxx Ismana
