13 reasons why is fake
Ik heb laatst het boek "13 Reasons Why" (13 redenen waarom) gelezen. Het is iets dat nu erg bekend is door de Netflix serie. Het gaat over Hanna, een meisje dat zelfmoord heeft gepleegd. Waarom? Daar zijn exact 13 redenen voor. 13 personen, 7 tapes. 13 personen die allemaal exact dezelfde doos voor hun deur kregen met exact dezelfde 7 tapes. Wat staat er op die tapes? Het verhaal van Hanna. Een verhaal dat vertelt waarom ze haar leven beëindigd heeft. Als je het begint te lezen snap je het niet. Het zijn kleine dingen die haar gebeuren, dingen die ons ook dagelijks gebeuren. Een kleine grap die gemaakt is. Maar blijft het echt bij die ene grap? Wat als mensen het serieus nemen? Hebben zij zelf door wat ze doen?
Het antwoord is nee. Dingen worden gezegd/gedaan waar we allemaal niet bij stilstaan. Dingen dat het leven van een simpele student vernielde. Een student die niks verkeerd deed, ze was er gewoon. Dat was alles. Door dat pleegde ze zelfmoord. Iets dat gruwelijk klinkt, maar het is iets dat vaak gebeurd. Waarom? De mensen die zelfmoord plegen zitten vast. Vast in een wereld waar hun gevoel alles overneemt. Een gevoel, een gedachte die hun leven begint te bepalen en het enige wat ze kunnen doen om te ontsnappen is zelfmoord plegen. Een einde maken aan de gevoelens en de gedachtes, gewoon alles stopzetten. Kijk eens naar ons, hoe vaak maken wij wel niet eens een grapje? Hoe vaak zeggen wij: "Stel je niet aan, het komt wel goed" of "Overdrijf niet zo"? Vaak, we kwetsen soms mensen zonder dat we het door hebben. Niet enkel met woorden, maar soms ook met daden. Zo kunnen we het leven van een persoon vernielen zonder het door te hebben. Natuurlijk is dit wel erg overdreven, want niet iedere mop/grap is kwetsend. Maar als iemand naar je toe stapt om met je te praten, wat doe je dan? Wijs je die persoon een ander persoon aan? Of help je hem/haar snel zodat je er vanaf bent? Weinig van jullie luisteren. Je hoeft niks te doen, gewoon luisteren naar wat hun probleem is, ze helpen zo ver je kan en zeg alsjeblieft nooit dat ze gewoon moeten doorgaan met hun leven en moeten vergeten wat in het verleden verkeerd ging. Want dat gaat niet! Iets ergs wat gebeurd is wordt gebrandmergt in je hoofd. Het zal daar staan en je zal er aan denken als je het niet hebt kunnen vertellen.
Als een persoon zich raar begint te gedragen, bijvoorbeeld dat ze spontaan niet meer zo vrolijk zijn als vroeger, negeer dat niet. Niet denken dat het gewoon een fase is dat zo wel over zal gaan. Stap naar die persoon toe en vraag wat er aan de hand is, vraag waarom ze sip zijn. Actie ondernemen wanneer het over is, is makkelijk maar actie ondernemen wanneer het nog bezig is, is moeilijk. Het is makkelijk om posters op te hangen met: "Pleeg geen zelfmoord maar praat" nadat iemand zijn leven heeft beëindigd. Maar er is niemand die naar die persoon toe is gestapt om te luisteren.
Zelfmoord is geen grap. Het is niet iets dat mensen doen voor aandacht. Het is dus echt een aanrader om het boek te lezen of de serie te kijken. In het begin zul je Hanna niet begrijpen maar hoe dichter je het einde nadert, hoe meer je je begint te realiseren dat het echt genoeg was. Dat er zoveel was gebeurd dat ze niet meer kon.
"If only we could see the endless string of consequeces that result from our smallest actions. But we can't know better until knowing better is useless."
xxx Ismana
